Gevolgen van deze mutatie

Een gen bevat instructies, of het "recept", voor de aanmaak van een eiwit.

Er bestaan verschillende soorten eiwitten: antilichamen, enzymes (die nodig zijn om biochemische processen in het lichaam uit te voeren, waaronder de beta-oxidatie), boodschappers, structurele componenten en eiwitten nodig voor transport en stockage.

Het proces om een eiwit aan te maken, gebeurt in 2 stappen. De eerste stap wordt transcriptie genoemd en zal de informatie uit het DNA van het gen kopiëren naar een gelijkaardige molecule die RNA heet. Ribosomen zullen dan de informatie uit dit RNA lezen en op basis daarvan de eiwitten maken. Dit proces wordt translatie genoemd, en vertaalt eigenlijk de genetische informatie van het RNA (en dus het DNA) naar eiwitten.

Een eiwit is dan een lange keten van bepaalde bouwstenen die aminozuren worden genoemd. Het MCAD enzym bestaat uit 421 van die aminozuren. Sommige van die aminozuren trekken elkaar aan, anderen stoten elkaar af.

mcad enzym De lange keten van aminozuren zal zich dan gaan vouwen tot een driedimensionele structuur.

Hiernaast staat een voorbeeld van hoe het MCAD enzym er dan uitziet.
De driedimensionele structuur is heel erg belangrijk voor de werking van het enzym.
Als een enzym verkeerd gevouwen is, zal het niet correct kunnen werken. Om enzymes te helpen bij dat vouwen worden andere eiwitten gebruikt.
Deze eiwitten heet een chaperones.

Het eiwit dat gemaakt wordt uit de informatie op het ACADM gen is een eiwit van het type enzym en heet MCAD. Het wordt gebruikt in de verbranding van vetten (zie ook de pagina's over vetverbranding)
Als er een mutatie bestaat in het DNA van een gen (bijvoorbeeld een A die door een G vervangen werd) dan betekent dit dat het aangemaakte eiwit ook een fout zal bevatten. Bij de A985G mutatie op het ACADM gen, zal het enzym de zogenaamde K304E mutatie bevatten. Dat betekent dat in het eiwit op positie 304 een K-aminozuur vervangen werd door een E-aminozuur.

Er zijn al veel verschillende mutaties op het ACADM gen bekend die MCAD deficiëntie kunnen veroorzaken.
Bij de meeste van die mutaties is het resultaat dat het MCAD enzym verkeerd gevouwen wordt en daardoor niet goed functioneert.
Bij sommige mutaties wordt de aanmaak van het enzym vroegtijdig afgebroken waardoor het enzyme te kort en niet functioneel is.

De meeste van de gemuteerde MCAD enzymes zijn ook temperatuursgevoelig. Dat betekent dat ze sneller kapot zullen gaan (zullen "denatureren") als de omgevingstemperatuur verhoogt. Bij hogere temperatuur zal het enzym zich (gedeeltelijk) ontvouwen zodat het zijn driedimensionele structuur verliest.
Terwijl een normaal MCAD enzym niet zal denatureren onder 44,5 °C, zijn er gemuteerde enzymes die al bij een temperatuur van nog geen 40 °C denatureren.

Lees verder over hoe de diagnose van MCAD deficiëntie gesteld wordt >

Referenties
De informatie op deze website is een synthese van informatie die publiek toegankelijk is op andere websites, en van informatie uit boeken die vrij te koop zijn.
De inhoud van deze website werd gevalideerd door een arts gespecialiseerd in metabole aandoeningen. Om de identiteit van mijn dochter te beschermen, wordt ook zijn identiteit verborgen gehouden. Zie ook hier.
Contacteer altijd uw eigen arts in geval van vragen!

Deze pagina werd het laatst gewijzigd op 28 mei 2011